BIBIE IN LINIE

Cjapitul 5

PRIN DISCORS DI MOSÈ

PART PRIME

I dîs comandaments

5 1 Mosè al clamà dongje dut Israel e ur disè: “Scolte, Israel, lis leçs e i ordins che jo vuê ti dîs tes tôs orelis. Imparaitlis e tignîtlis cont par metilis in pratiche. 2 Il Signôr nestri Diu al à fat cun nô un pat sul Oreb. 3 Chest pat il Signôr no lu à fat cui nestris vons ma cun nô, nô che o sin culì ancjemò ducj in vite. 4 Su la mont, tal mieç dal fûc, il Signôr us à fevelât muse a muse 5 e jo o stavi jenfri il Signôr e vualtris par fâus cognossi la peraule dal Signôr; parcè che, par pôre dal fûc, vualtris no jeris vignûts sù su la mont. Al à dit:

6 Jo o soi il Signôr to Diu, che ti ài fat saltâ fûr de tiere dal Egjit, de cjase de sotanance. 7 No tu varâs altris dius denant di me. 8 No tu ti fasarâs nissune inmagjin sculpide, di nuie che al semei ce che al è adalt tai cîi o ca jù su la tiere o tes aghis sot tiere. 9 No tu ti butarâs denant di chescj dius e no tu ur fasarâs sacrificis. Parcè che jo, il Signôr to Diu, o soi un Diu gjelôs, che al cjastie la colpe dai paris sui fîs, sui nevôts e sui bisnevôts di ducj chei che mi àn in asse, 10 ma che o sparagni a miârs di chei che mi vuelin ben e che a metin in pratiche i miei comandaments.

11 No tu nomenarâs il non dal Signôr to Diu cun falsetât, parcè che il Signôr no je sparagne a di chel che al nomene il so non cun falsetât.

12 Rispiete la dì de sabide par santificâle, come che ti à comandât il Signôr to Diu. 13 Par sîs dîs tu lavorarâs e tu fasarâs lis tôs voris, 14 ma la setime zornade e je une sabide pal Signôr to Diu. No tu fasarâs nissune vore, ni tu, ni to fi, ni tô fie, ni il to famei, ni la tô sierve, ni il to bo, ni il to mus, ni nissune des tôs bestiis, ni il forest che al è tes tôs puartis. E cussì, compagn di te, a podaran polsâ ancje il to famei e la tô sierve. 15 Tu ti visarâs che tu âs vût stât sotan te tiere dal Egjit e che il Signôr to Diu ti à fat saltâ fûr cun man fuarte e cun braç tindût; al è par chel che il Signôr to Diu ti à ordenât di rispietâ la dì de sabide.

16 Onore to pari e tô mari, come che ti à ordenât il Signôr to Diu, par che si slungjin lis tôs zornadis e che tu vedis furtune su la tiere che il Signôr to Diu ti dà.

17 No sta copâ.

18 No sta fâ adulteri.

19 No sta robâ.

20 No sta puartâ indenant testemoneancis falsis cuintri dal to prossim.

21 No sta bramâ la femine dal to prossim, no sta smicjâ ni la sô cjase ni il so cjamp ni il so famei ni la sô sierve ni il so bo ni il so mus: nuie di ce che al è dal to prossim.

22 A son chestis lis peraulis che il Signôr us disè in cunvigne su la mont. Us fevelà tal mieç dal fûc, tal nûl e tal scûr, cuntune vôs tremende. Nol zontà nuie e lis scrivè sun dôs lastris di piere che mes dè a mi.

Mediazion di Mosè

23 Cuant che o vês sintude cheste vôs a saltâ fûr dal scûr, biel che la mont e jere dute une fogule, ducj vualtris capostribù e anzians o sês vignûts ca di me 24 e mi vês dit: il Signôr nestri Diu nus à mostrade la sô glorie e la sô grandece e o vin sintude la sô vôs tal mieç dal fûc. vuê o vin viodût che Diu al pò fevelâi al om e l’om al pò restâ in vite. 25 Ma cumò parcè mo varessino di murî? Parcè che chest grant fugaron al podarès glotinus se nô o stin ancjemò culì a scoltâ la vôs dal Signôr nestri Diu e o podaressin murî. 26 Esistial in efiets un, fat di cjar, che al puedi restâ in vite dopo di vê sintût, come nô, la vôs dal Diu vîf che al fevelave tal mieç dal fûc? 27 Va mo tu a scoltâ ce che al disarà il Signôr nestri Diu; tu nus contarâs dut ce che il Signôr nestri Diu ti varà dit e nô o scoltarìn e o metarìn in pratiche. 28 Il Signôr al à sintût dut ce che mi disevis e mi à dit: O ài sintût ce che a àn dit cheste int. Ce che ti àn dit al è just. 29 Joi, se il lôr cûr al podès restâ simpri cussì, in mût di vê teme di me e di meti in pratiche ducj i miei comandaments par vê furtune par simpri, lôr e i lôr fîs! 30 Va a dîur: Tornait tes vuestris tendis. Tu però reste culì dongje di me; 31 ti disarai ducj i comants, lis leçs e lis usancis che tu ur insegnarâs e che a metaran in pratiche te tiere che ur darai in paronance.

32 Tignît a ments e metêt in pratiche! Cussì mal à ordenât il Signôr vuestri Diu. No stait a butâsi ni a drete ni a çampe. 33 O larês simpri pal troi che il Signôr vuestri Diu us à segnât e alore o vivarês, o varês furtune e vite lungje te tiere che o stais par cjapâ paronance.

Notis:

  • 5,15 - La reson che si à di polsâ la sabide no je compagne di chê di Es 20,11. Culì si riclamisi a la liberazion de sotanance dal Egjit. Pa la cuâl la sabide e je zornade di gjonde e, pai sotans, di liberazion de lôr vite fadiose.
  • 5,26 - Chest viodi Diu come “chel che al vîf” al è une des carateristichis di fonde de fede tal vêr Diu, parcè che al compuarte il refudâ ducj i dius, che a son fals e cence tignince propit parcè che no àn vite (Gs 3,10; Is 37,4; Os 2,1).
Cjapitui: