la SAPIENCE e i siei conseis
Preambul
14 1 La sapience e fâs sù la sô cjase,
ma la stupiditât cu lis sôs mans le bute jù.
2 Chel ch’al va indenant te sô dreture al à il timôr di Diu,
chel ch’al stravie de sô strade lu spresee.
3 Te bocje dal mauc and’è un sfiol di supierbie,
ma i lavris dai savis ju tegnin cont.
4 Se no ’nd’è bûs la trasêf e je vueide,
ma la bondance dal racolt e je te fuarce dal manzut.
5 Un testemoni just nol dîs bausiis,
ma un testemoni fals al bute fûr falsetât.
6 Il rogant al cîr la sapience ma dibant,
pal savi invessit la sapience e je une robe facil.
7 Cîr di stâ lontan dal mauc,
parcè che no tu cjatarâs lavris di sintiment.
8 Chel ch’al è prudent al studie ben la sô strade,
ma la matetât dai storlocs e stravie.
9 Tes tendis dai prepotents al è il cjastic
tes cjasis dai jusc’ invessit e je la gracie.
10 Il cûr al cognos il so marum
e nissun nol pò compagnâsi a la sô ligrie.
11 La cjase dai trisc’ e sarà sdrumade,
ma la tende dai jusc’ e flurissarà.
12 Ai vôi dal om une strade e semee drete,
però tal ultim al è il trabuchet.
13 Parfin tal ridi il cûr nol è content
e tal ultim ancje la ligrie e avilis.
14 L’om fûr di strade al gjolt des sôs cumbinis,
l’om bon invessit des sôs voris.
15 Il stupidat al crôt dut ce che j còntin,
ma chel ch’al à sintiment al cjale là ch’al va.
16 Il savi al tem e al sta vuardât dal mâl,
ma il basoâl al va indenant simpri sigûr.
17 Il scjaldinôs al fâs dome matadis
e l’om plen di tristerie si cîr l’asse.
18 I malmadûrs a son distinâts a deventâ stupits,
i vuaits invessit si furnissin cul savê.
19 I trisc’ si plearan denant dai bogns
e chei cence religjon denant des puartis dai jusc’.
20 Il puar al è odeât ancje dal so compagn,
il siôr invessit al è cjamât di amîs.
21 Chel ch’al spresee il so prossim al fâs pecjât,
ma chel ch’al à dûl dal biât al è furtunât.
22 No vano forsit fûr di strade chei ch’a fàsin il mâl?
Invessit chel ch’al fâs il ben al cjate bonvolê e fedeltât.
23 In ogni fadie si met di bande alc,
ma il tabajâ masse al mene a la puaretât.
24 La corone dai savis e je la lôr ricjece,
ma la corone dai stupits e je la stupiditât.
25 Un testemoni sancîr an’salve cetanc’,
ma chel ch’al conte bausiis al è une ruvine.
26 Il timôr dal Signôr al è la sperance dal fuart,
e pai siei fîs lui al sarà un ripâr.
27 Il timôr dal Signôr al è risultive di vite
par scjuvâ i laçs de muart.
28 Là ch’and’è un stragjo di int il re al pò tignîsi in bon,
ma la ch’and’è pocje int il princip al è finît.
29 Chel ch’al è lent tal inrabiâsi al è unevore savi,
ma chel che si scjalde subit si palese sempio.
30 Vite dai cuarps al è un cûr bon,
l’invidie invessit e je un carûl tai vues.
31 Chel ch’al tibìe il puar al disonore il so creadôr,
invessit j dà glorie chel ch’al à dûl dal piçul.
32 Il trist al ven sassinât de sô tristerie,
ma il just ancje te muart al è plen di fede.
33 Tal cûr inteligjent la sapience e je di cjase,
ma no si le cjatarà dentri dai stupiçs.
34 La justissie e alce un popul intîr,
ma il pecjât al è une vergogne pai popui.
35 Il re si console cun tun servidôr savi,
ma cun chel che lu disonore s’inrabie.