BIBIE IN LINIE

Cjapitul 8

LIBERAZION DAL EGJIT

ISRAEL IN EGJIT

Scalvitût dai ebreus

8 1 Il Signôr i disè a Mosè: “Dîsij a Aron: Slungje la man cul baston parsore dai flums, dai canâi e dai palûts, e fâs vignî sù i crots te tiere dal Egjit”. 2 Aron al slungjà la man parsore des aghis dal Egjit: i crots a vignirin sù e a taponarin dute la tiere dal Egjit.

3 Ma i strolics, cui lôr striaments, a faserin precîs edentic e a faserin vignî sù i crots te tiere dal Egjit. 4 Il faraon al clamà Mosè e Aron e ur disè: “Preait il Signôr che mi deliberi, me e il gno popul, dai crots e jo us doi la mê peraule che o lassarai che il popul al ledi a fâi un sacrifici al Signôr”. 5 Dissal Mosè al faraon: “A ti il vantaç! Cuant ti vadial ben che o prei par te, pai tiei fameis e pal to popul che i crots a sparissin di li di te e des vuestris cjasis e che a restin dome tal flum?”. 6 I rispuindè: “Doman”. E Mosè: “Al sucedarà come che tu âs dit, par che tu sepis che no ’nd è un come il Signôr nestri Diu. 7 I crots si ’ nt laran dome intal flum”. 8 Mosè e Aron a jessirin dal faraon e Mosè al berlà viers dal Signôr in merit dai crots che lui jai veve mandâts par cjastic al faraon. 9 Il Signôr al fasè ce che al domandave Mosè e i crots a creparin tes cjasis, tes corts e tai cjamps. 10 Ju intassarin e l’infet si slargjà par dute la regjon. 11 Il faraon al viodè che si podeve tirâ il flât e al indurì ancjemò di plui il so cûr e nol volè gran scoltâju, precîs che al veve antiviodût il Signôr.

III plae: lis zanzaris

12 Il Signôr i disè a Mosè: “Dîsij a Aron: Alce il baston e bat il pulvin de tiere, che si tramudarà in zanzaris sun dute la regjon dal Egjit”. 13 Aron al slungjà la man cul baston e al batè il pulvin de tiere e a capitarin un stragjo di zanzaris su la int e sui nemâi; dut il pulvin si tramudà in zanzaris par dute la regjon dal Egjit. 14 I strolics dai egjizians, cui lôr striaments, a faserin la stesse opare par fâ saltâ fûr lis zanzaris ma no rivarin adore, e lis zanzaris a ardevin oms e nemâi. 15 I strolics i diserin al faraon: “Chi e je la man di Diu!”, ma il cûr dal faraon si indurì simpri di plui e nol volè lafè scoltâju, propit come che al veve antiviodût il Signôr.

IV plae: i tavans

16 Il Signôr i disè a Mosè: “Jeve denant dì e presentiti al faraon cuant che al larà sul ôr da l’aghe. Tu i disarâs: il Signôr al dîs cussì: Lasse che il gno popul al ledi a fâmi un sacrifici. 17 Se no tu lassis lâ il gno popul, o mandarai i tavans cuintri di te, dai tiei fameis, dal to popul e des tôs cjasis. Lis cjasis dai egjizians e ancje il teren là che a son a stâ a saran invadûts dai tavans. 18 In chê dì jo o tignarai di bande la regjon di Gosen, là che al è a stâ il gno popul, e li no ’nt sarà tavans, par che tu sepis che jo o soi il Signôr e che o stoi framieç di vualtris. 19 O dividarai il gno popul dal to; chest spieli lu fasarai doman”.

20 Il Signôr al fasè propit cussì e te cjase dal faraon, tes cjasis dai siei fameis e in dute la tiere dal Egjit a plombarin un disordin di tavans; e la tiere e fo fiscade par colpe dai tavans. 21 Il faraon al clamà Mosè e Aron e ur disè: “Lait a fâi un sacrifici al vuestri Diu, ma culì dongje”. 22 Mosè i rispuindè: “No si pò fâ chel tant parcè che i sacrificis che nô i fasìn al Signôr nestri Diu a son une robe nancje di vêle indiment cui egjizians. Se nô o fasìn un sacrifici sot i vôi dai egjizians, che lôr no rivin nancje a concepîle une tâl, tu puedis dome crodi se no nus claponaran! 23 Nô o vin di lâ a fâi un sacrifici al Signôr nestri Diu intal desert, a trê dîs di viaç, come che lui nus à ordenât”. 24 Dissal il faraon: “Jo us lassi lâ a fâi un sacrifici al vuestri Diu intal desert ma a pat che no ledis masse lontans. E preait il Signôr par me”. 25 E Mosè: “A pene saltât fûr di chi, o prearai il Signôr. Doman i tavans si slontanaran dal faraon, dai siei fameis e dal so popul. Ma però il faraon al à di finîle di zuiânus no lassant che il popul al ledi a fâi un sacrifici al Signôr”. 26 Mosè al saltà fûr di li dal faraon e al preà il Signôr. 27 Il Signôr al fasè ce che al veve domandât Mosè e i tavans si slontanarin dal faraon, dai siei fameis e dal so popul, e no ’nt restà un di semence. 28 Ma il faraon al indurì il so cûr ancje cheste volte e nol lassà lâ il popul.

Notis:

  • 8,22 - I israelits, pastôrs, a sacrificavin bestiis dal lôr trop, cu la cuâl che i egjizians a ufrivin, impen, prodots de tiere, ucei, tocs di cjar di becjarie. I rocs e i becs, po, a jerin robe sante, di no tocjâle.
Cjapitui: