BIBIE IN LINIE

Cjapitul 2

LA CONCUISTE DE TIERE IMPROMETUDE

I spions a Gjeric

2 1 Gjosuè, fi di Nun, al mandà di scuindon, di Sitim, doi oms par spiâ, cun chest ordin: “Lait a viodi la regjon e Gjeric”. A lerin e a capitarin in cjase di une sdrondine di non Raab e li si fermarin.

2 I contarin al re di Gjeric: “Viôt che vie pe gnot a son rivâts oms, israelits, a spiâ la zone”. 3 Alore il re di Gjeric i mandà a dîi a Raab: “Pare fûr chei oms che a son vignûts li di te – che si fermaran a cjase tô – parcè che a son vignûts a spiâ la zone”. 4 Ma la femine e cjapà i doi oms e ju platà. “E je vere – disè – che chei oms a son rivâts chi di me, ma jo no savevi gran dontri che a vignivin. 5 Cuant che, sul imbrunî, a stavin par sierâ la puarte de citât, chei oms a son jessûts e no savarès là che a son lâts. Se ur corês daûr svelts, ju brincais”.

6 Jê invezit ju veve fâts montâ su la terace e ju veve platâts sot dal stranc dal lin che lu veve ingrumât aventi. 7 Ma chei altris ur corerin daûr des bandis dal Gjordan, tai vâts, e dopo che a forin saltâts fûr chei che a levin a cirîju, a sierarin la puarte.

Pat fra Raab e i spions

8 I spions no jerin nancjemò no lâts a durmî che Raab e montà su la terace, là che a jerin lôr. 9 Ur disè: “O sai che il Signôr us à dade cheste tiere e che vualtris nus fasês voltâ di sanc e che dute la int si è spirtade cuant ch’e à savût che o rivavis, 10 par vie che nus àn contât che il Signôr al à suiadis lis aghis dal mâr des Cjanussis denant di vualtris cuant che o sês saltâts fûr dal Egjit e ce che ur vês fat ai doi rês amoreus, di chê altre bande dal Gjordan, a Sicon e a Og, che ju vês fiscâts. 11 Cuant che le vin savude, nus è colade la vite e nissun nol à plui un fregul di spirt denant di vualtris, parcè che il Signôr, vuestri Diu, al è Diu tant adalt tai cîi come ancje ca jù abàs su la tiere. 12 Zuraitmi alore pal Signôr, midiant che o ài vût rivuart par vualtris, che ancje vualtris o varês rivuart pe cjase di gno pari e che mi darês un pen sigûr 13 che o sparagnarês la vite a gno pari, a mê mari, ai miei fradis, a lis mês sûrs e a dute la lôr int, e che no nus coparês”. 14 Alore i oms i rispuinderin: “Nant murî nô, a pat però che la robe no vegni pandude. Cuant che il Signôr nus varà metût tes nestris mans il paîs, nô ti tratarìn cun rivuart e cun cussience”.

15 Jê alore ju fasè dismontâ jù pal barcon midiant di une cuarde, parcè che la sô cjase e jere tacade des muris e ancje jê e jere lozade su la mure. 16 “Lait de bande de mont – disè – che no us cjatin chei che a son lâts a cirîus. Stait platâts lassù par trê dîs finamai che no saran tornâts dongje chei che us corin daûr, dopo lait pal vuestri distin”. 17 I oms i diserin: “Ve cemût che si sfrancjarìn dal zurament che tu nus âs fat fâ: 18 cuant che o rivarìn chenti, tu âs di tacâ chest curdon di fîl scarlat tor dal barcon che tu nus âs fats dismontâ jù e tu clamarâs dongje di te, in cjase, to pari, tô mari, tiei fradis e dute la tô famee. 19 Chel che al passarà la puarte di cjase tô par scjampâ, il so sanc al colarà sore di lui e nô no varìn nuie ce rispuindi; però il sanc di ducj chei che a restaran cun te in cjase al colarà sore di nô se ur metìn lis mans intor. 20 Ma se par cumbinazion tu nus palesis, nô no sarìn tignûts al zurament che tu nus âs fat fâ”. 21 Ur rispuindè: “O stoi!”. Ju fasè partî e lôr si ’nt lerin. Alore jê e tacà il curdon scarlat tor dal barcon.

22 A partirin e si ’nt lerin de bande de mont. A restarin li par trê dîs, fin che no forin tornâts dongje chei che ur corevin daûr. Chei a vevin stât ca e là pardut ma no vevin cjatade copie di lôr. 23 Alore i doi oms a tornarin jù de mont, a passarin l’aghe e si presentarin denant di Gjosuè, fi di Nun, e i contarin dut ce che ur jere sucedût. 24 I diserin a Gjosuè: “Il Signôr nus à metût tes mans dute cheste tiere e dute la int si glace sintint a fevelâ di nô!”.

Notis:

  • 2,1 - I cc. 2-9 a metin insieme tradizions che a vignivin dal santuari beniaminit di Galgale (4,19). Tal contâ la concuiste di Gjeric si dan dongje dôs tradizions: i spions mandâts a Gjeric e la storie di Raab di une bande e il passaç dal Gjordan e la concuiste di Gjeric di chê altre. Sitim (“lis agacis”) al è il toc de pustote a nort-est dal mâr Muart.
  • 2,11 - Cheste profession di fede, ripiade in Eb 11,31, e je claramentri zontade e metude in bocje a Raab. I Paris de glesie a àn volût viodi in cheste femine foreste, che cu la sô fede e cul so benvolê e salve la sô cjase, un spieli de glesie.
Cjapitui: